Geceye en parlak yüzüyle gülümsüyordu ay
Yıldızlar, ateş böcekleri gibi yanıp yanıp sönüyordu
Ne bir telaş vardı havada, ne titreten bir rüzgâr
Zaman ve mekân beyaza kesiyordu
Sessizlik ezgisi içinde beyaz bir zambak
Karıncaları uyandırmadan uykularından
Otların ve dikenlerin başını okşayarak
Gergef gibi işliyordu toprağı elleriyle
Bulmak için yetmiş ebabil taşı
Savaşa hazır bir kalp taşıyordu aynı anda
Birden Filistinli bir çocuk düştü aklına
Ey çocuk! Gel dedi, gel öğret bana
Nasıl toplanır taş ve nasıl atılır şeytana! | 
