| | Resimleyen: Zeynep Nur Atvur |
Ben en çok masalları severdim,
Sen uyurken.
Masalları severdim,
Çünkü
Tırmanıp komşunun avlu duvarına,
Dünyanın duvarlarına,
Acemice kırdığım leylâkları,
Göğümde uçurduğum
O renk renk balonları
Ve yıldızları
Katardım
Ben masallara.
Bir gün gelip de,
İyi yürekli periler,
Alıp dağıtsınlar diye
Çocuklara.
Bütün çocuklara,
Bütün leylâkları,
Balonları ve yıldızları...
Ben en çok masalları severdim,
Sen uyurken.
Büyümek yoktu,
Oh, ne güzel!
Üşümezdim hem sokaklarda;
Misket oynar,
Yıldız kapışırdık.
Ay bana kalırdı,
Sobe onlara.
Ben en çok masalları severdim,
Sen uyurken.
Yine bir gün sen uyurken,
Ben büyüyüvermişim birden.
Hep çocuk kalabilirdim oysa,
Beni bırakıp gitmeseydiler,
Bir masalın en güzel yerinde,
En güzel periler.
Bir de,
Doksan yedinin
On üç eylülünde,
Ninem ölmeseydi eğer. |
