Anasayfa
Binbir Bulut Masalları
Bir Şiir Sana, Bir Şiir Bana
Deneme Bir Kii
Beyaz Mikrofon
Tavşanlı Makas
Kahkaha Ağacı
BB Kitaplığı
Binbir Bulut Masalları

Son Bulutlar

Yazan: Sümeyra Turanalp

Resimleyen: Fersude İklim

Annem oklavayla pamuk çırpıyor. Paat paat paaat... Pamuklar havada uçuşurken ilk toplandıkları zamandan kalma küçük kabuklar etrafa saçılıyor. Çırpıldıkça beyazlaşıyor, tarandıkça açılan saçlar gibi yumuşacık oluyorlar. Annemin pat patları gökyüzünü çınlatıyor. İyice güneşlenen, ikindi vakti de köteği bir güzel yiyen pamukların bir araya gelip isyan çıkaracak hâli kalmıyor.

Güneş portakala benziyor yavaş yavaş. Hafif bir ikindi rüzgârı saçlarıma dokunurken, gündüz sıcağında ısınıp soğumaya başlayan yerlerde yalınayak koşturuyorum. Çünkü uçuşan pamukları toplama görevi benim. "Gelin bakalım buraya, kaçmayın. Annem sizi beyaz patiskadan yastık yüzlerine dolduracak."

Yastık kılıfları yıkanıp asıldığı yerde kurumuş bile. Annem "Hadi şunları topla da getir." diyor. Parmaklarımın ucunda yükselerek hepsini bir çırpıda topluyorum. Mis gibi kokuyorlar. Annemle beraber kılıfları bir bir dolduruyoruz. Tombul tombul bir sürü yastığımız oluyor. Dayanamayıp henüz doldurulmuş ama ağzı hâlâ dikilmemiş yastıkların üzerine sırtüstü uzanıyorum. Gökyüzünde aynı pamuklardan bir sürü... Annem sanki onları da dövmüş, yumuşacık yapmış. Akıyorlar gökyüzünün damında. Anneme yakalanıyorum. Oklavayla ayaklarıma şakacıktan vurup "Ayakların leş gibi olmuş. Şuna bak! Kız kime diyorum, kirletme yastıkları, kalk çabuk!" diyor.

(Devamı BeyazBulut dergisinin 4. sayısında... Abone olmak için tıklayın.)

<- Geri Git

Bu Bölümde Başka Neler Var?
Sen de Katıl Bize
Toplam 2 yorum yapılmış.
Üye Girişi
Kullanıcı Adın:
Şifren:
[ Ücretsiz Üye Olayım | Şifrem Neydi? ]
İyilikler Antlaşması
Merakettin Amca, biz neden yaşıyoruz?
Serin Selamlar
Meraklı Ce, Sultan Fatih'le Tanışıyor
Kocaman Ayaklı Çocuk: Menta
BeyazBulut Çocuk Ülkesi | © 2005-2024